వర్ణాశ్రువులు

బాల్యాన ముగ్గురు తాతలు చేయిపట్టి

సౌందర్య వనాంతరాల కుసుమరాగరంజిత పదాన

నన్ను నడిపించారోయ్!

ఆపై రూపరేఖా లావణ్యాలతో విచ్చుకున్న

నా యవ్వన సోయగాన్ని రసికదిగ్గజాలైన

ఆ ఎనమండుగురు ఎంతందంగా వర్ణించారోయ్!

భువనైకమోహన హాసవిలాసాన.

ఇక నా కౌమార కౌశలాన

రవి అస్తమయమే ఎరుగమన్న ఆ తలబిరుసు దొరలే

నింగికంటా ఎగసిన  నా కీర్తి కేతనాల ముందు

అవనత మస్తకాలతో నిలిచి

సంతత మనోసీమల నుండి జారిన

ఆ మాధుర్య మోదామృత ధారలు త్రావి

చిరంజీవులన్న యశము బడలేదా?

ఇపుడా వైభోగమంతా యేమాయెనో గానీ నాకపుడే

వృద్ధాప్యమాపాదించి

ఆ మొనదేలిన ఇరువదియారు అమ్ముల అంపశయ్యపై

పరుండ బెట్టారు.

ఆ! ఇపుడు నా మరణ ముహూర్తం ఆసన్నమైనదనీ ,

సంస్కృతికి పాలు పట్టించిన

నా స్తనాలుకూడా వట్టిపోవునని

ఈ కాలానికిపుడు తెలిసొస్తుందిలే

నీ వల్లే కాదులే మీ అందరి వల్ల.

******