ఈ ఎడారిలోనూ ….

ఈ ఎడారిలోనూ …. నిండుపున్నమి వెన్నెలఈ ఎండమావి ఎదలో మంచుపొరకు అంచులా గడిచిపోయి బ్రతికొచ్చే గతకాలపు సౌఖ్యంలా జలతారుల చిరు కదలికలో మెరుపు పూల మాలికలా ఏకాంతపు రాత్రికి జలపాతం అలికిడిలా చల్లగాలి వీవెనలా మల్లెపూల గమకంలా   ఈ ఎడారిలోనూ…

మనసుకూ ఆరు ఋతువులు

మనసుకూ ఉన్నాయి సమయ సందర్భంగా ఆవిష్కరించుకునే ఋతువులు ఎక్కడో అదృశ్యంగా  అంతరాంతరాళాల్లో . సన్నని చారల్లా తలలెత్తిన సస్య శ్యామలత పుష్పక విమానాల్లో పూల సొబగులనూ పుప్పొడి రాగాలను రంగుల తుళ్ళింతలనూ నిలువెల్ల పరచుకునే ఘడియలు మళ్ళీ మళ్ళీ మరలి వస్తూనే…

నిన్న రాత్రి

నిన్నరాత్రి వెన్నెలలా మంచుపూల స్వప్నాలు ఎద వాకిట రాలి పడే పరిమళాల పుప్పొడులు ఏకాంతపు వీధులలో ఏనాటివి జ్ఞాపకాలు అడుగడుగున వినిపించే సరాగాల సవ్వడులు ……… అటు ఇటూ ఊయలూగు తలిరాకుల తపనలో ఒదిగి ఒదిగి ప్రవహించే  వలపుల చమరింపులో ఆవిరయే…

నిశ్శబ్దం ఒక మౌన సంభాషణే!

చాలా మటుకు నిశ్శబ్ద ప్రవాహంలో నది ఉపరితలం పై తేలుతూ సాగిపోయే పూరెక్కలా మందగమనపు వయ్యారపు నడకలో సాగిపోతుంటాను. జలపాతాల అవిరళ సంగీత సాధనలూ నదీ నద ప్రవాహాల మృదుమధుర గీతాలూ కడలి తరంగాల కవ్వింపు బాణీలూ ఏమాత్రం నన్ను వశపరచుకోలేవు.…

అప్పుడప్పుడు…

చిరునవ్వుల పెదవులను తగిలించుకు చీకటి కన్నీళ్ళను గుండె గదిలో భద్రంగా దాచి ఉషోదయంతో పాటు ఉదయిస్తూంటాను. అయినా భావోద్వేగాల వల్లరిలో కొట్టుకు పోతూ అనిశ్చయత చెలియలికట్ట సంయమనాన్ని కోసేసినపుడు పట్టుకోల్పోయిన మనసు వరద వెల్లువవుతుంది కట్టలు తెగిన జీవనదిగా పొంగి పొర్లుతుంది.…

అవునా , నిజమేనా?

ఎక్కడ చూసినా ఒక అంతూ పొంతూ లేని రొద. జన సముద్రం నడిమధ్యన, చోటు దొరకని ఇరుకు గల్లీల్లో , తలుపు తెరిచినా తలపు తెరిచినా వీధిలో పడే పరిస్థితి. అయినా ఇది అని చెప్పలేని మానసిక దౌర్భాగ్యం. అంతరంగిక బహిష్కరణ.…