వంతెనలు చాలా అవసరం. వంతెనల్లేని సమాజాన్ని ఊహించలేం.
ఆ గట్టునూ, ఈ గట్టునూ ఏకకాలంలో పలకరించగలిగే ఆత్మీయబంధువది. అంతేనా, గట్టుల్ని చీలుస్తూ పారే నదిని సాదరంగా వెళ్ళనిస్తుంది. కొండకచో దాని ఉద్దృతిని ఆపివుంచి ప్రమాదాల్ని నివారిస్తుంది కూడా.
తెలుగు సాహిత్యసీమలో కొన్ని వంతెనలున్నాయి. ఉదాహరణకు – అఫ్సర్, ఇక్బాల్‍చంద్, ముకుందరామారావు మొదలైనవారు. గిరీశంతో మాట్లాడ్డమే ఎడ్యుకేషన్ కాగలిగినప్పుడు, ఈ సాహిత్యకారులతో మాట్లాడ్డం పోస్ట్ గ్రాడ్యుయేషనే!
“ఆ పూట మున్నేరు పాడలేదు!” అని మొదలు పెట్టి దాశరథి, ఆరుద్ర, అజంతాలతో తమ అనుభవాల్ని పంచుకున్న అఫ్సర్ గారు “ఓ పాట జ్ఞాపకం” వద్దకు వచ్చి కించిత్తు విశ్రాంతి తీసుకున్నారు. నేడు మళ్ళీ ఈ వ్యాసం ద్వారా ప్రముఖ ఉర్దూ పండితుడు, హిందుస్తానీ సంగీతంలో లోతైన పాండిత్యంగల సామల సదాశివ గారి తలపుల్తో మళ్ళీ మీ ముందుకు వస్తున్నారు అఫ్సర్.
ఆలోచనల్ని రేకెత్తించడమే గాక కొన్నిసార్లు ఆలోచనాతీతమైన హృదయపంజర బంధితాలైన గురుతుల్ని అలా ఉన్నపళాన నెమరువేసుకోవడంలో ఓ విషాదంలాంటి సుఖముంది. సదాశివగారి పై అఫ్సర్ గారు వ్రాసిన ఆ నాలుగు మాటలూ పాఠకులను ఈ అనుభూతికే గురిచేస్తాయి.
కొత్త తరానికి అలనాటి దిగ్గజాల్ని పరిచయం చేయిస్తున్న సాహిత్యవారధి అఫ్సర్ గారు తమ వ్యాసాల్ని ప్రచురించే అవకాశం ఆవకాయ.కామ్‍కు ఇచ్చినందుకు మా ధన్యవాదాలు తెలుపుకుంటున్నాం.
నమస్సులతో…
ఆవకాయ.కామ్ బృందం