తలపు తడుతూ నేల గంధంతలుపు తీస్తే.. ఆకాశం కప్పుకున్నఅస్థిరమయిన రూపాలుతేలిపోతూ.. కరిగిపోతూ ..అలజడిచేస్తూ..అక్షరాల జల్లు నిలిచే సమయమేది ?పట్టే ఒడుపేది ? పల్లంలో దాగినజ్ఞాపకాల వైపు ఒకటే పరుగు. తడుపుదామనోకలిసి తరిద్దామనో.. గుండె నిండేసరికినిర్మలాకాశంవెచ్చగా మెరిసింది.
Tag: రచనలు
వెన్నెల ప్రయాణం
ప్రవహించే కాలంతో ప్రకృతి పాట వెతుక్కుంటూమౌనంగా సాగిపోయేదాన్ని. దేవుడు సృష్టించినరహస్య కొలనులోకలువలా నువ్వు వికసించడం తెలిసాక తామరతూడులాంటి నీ స్పర్శకి నేనో జలపాతాన్నైకోటి ఆశల పూలపడవలతోనీ వైపే ప్రవహిస్తూ … నీ అలల కదలికల మధ్యచంద్రబింబాన్నైనా ఒడిలో నిన్నే చూసుకుంటూ ……
రెండేసి పూలు…
అలా వొక కిటికీ రెక్క ఓరగా తెరిచి వుంచి శబ్దాన్నీ, నిశ్శబ్దాన్నీ విను ఆకాశంలో మేడ కట్టుకున్నా, నువ్వుండేది ఓ మురికి మూల గది అయినా. ఇవాళో రేపో ఇప్పుడో అప్పుడో అటు వెళ్ళే వొక గాలి తరగని కాసేపు…
గుడిగంట మీద సీతాకోకచిలుక..
జపనీ కవితా ప్రక్రియ హైకూ గురించి ఒక పరిచియ వ్యాసం కళ్ళు మూసుకుని ఒక దృశ్యాన్ని ఊహించండి. అది సంధ్యా సమయం. సుఖ దుఃఖాలకూ, రాత్రీ పగళ్ళకూ అందని దివ్య సంధ్య. మీరు కొండ మీద పాత దేవాలయంలో ఏకాంతంగా ఉన్నారు.…