లేత ఆశల కౌగిలి స్థిరంగా మదిలో ముద్రించిన మోము క్రమంగా కాలంలో కరిగిపోదు అపురూపంగా తోచిన స్పర్శ చిరాకుగా ఎన్నడూ మారదు కాలం దేశం అతీతంగా ప్రేమ తన అస్తిత్వాన్ని చాటుతుంది అసహజమైన జీవనం లో సైతం అజరామరంగా…
Tag: telugu kavitalu
బహురూపియా
1 లేవగానే ముద్దుగా మొహాన్ని అద్దంలో చూసుకొంటాను – లేత శిశువంత సుకుమారత్వాన్ని తడుముకుంటాను , నా తండ్రి లోని గంభీరత్వాన్నీ కొడుకులోని చిలిపితనాన్ని కలగలసిన హృదయోల్లాస పొగరుబోతు క్షణమిది – నన్ను నేను చూసుకోంటాను మురిపెంగా –…
సొంత ఇంటి పరాయి
చాల రోజుల క్రితం నా ఇంటి పెరట్లోని చెట్టు కొమ్మమీద పక్షి గూడు అల్లింది – రోజు పాటల్లా కూసేది – కొంత కాలం లోక సంచారం చేసొచ్చాక గూడులేదు పక్షి లేదు చెట్టూలేదు ఆకస్మికంగా నా దేహం నీంచి…
కొండంత మేడ
కొండంత మేడ చిటికెన వేలంత పునాదిపై కొండంత మేడను ఎంత అందంగా కట్టిందో చూడు వెలిగే ఆ దీపం. **** మానవత ఏమి నిలబడి ఉంటుందోయ్ ఆ అద్దం ముందు అంత అందమైన సమాధి కనిపిస్తోంది అందులో ఆ ఏముందిలే …
బావిలోని కప్ప వొంటరిది కాదు!
కొండలకు కళ్ళుంటాయ్ గుండె లోయల్లోకి జారిపోయిన వాటిల్నేవో పగలు రాత్రీ వెతుక్కుంటుంటాయ్ నోరున్న మేఘాలు భోరుమంటూంటాయ్ మాటల్ని కురిపిస్తుంటాయ్ మేఘం మాట నేల మీద చిట్లినప్పుడు బద్దలైన రహస్యమొకటి అనామకంగా అడుగులోకి మడుగైపోతుంది మనసు పోగొట్టుకొన్న నేను గతం…
స్మృతి గీతిక
నిశిరాతిరి ముసిరి మేఘాలు గుసగుసలాడెను కసికసిగా మసిబారెను స్వగతం వేసారెను జీవితం శిధిల మనమందిర శకలమొక్కటి ప్రొదిలి నేడ్చును ఆది వైభములన్దల్చి విగత పుష్ప వృక్షమొక్కటి పాడు భగ్న తాళానుబద్ధ స్వప్నరాగాన్ని ఊళలెట్టు గాలి నాలుకల్ చందాన గోలపెట్టు చెట్ల ఆకులందు ఏటవాలుగ…
విలువ లేనితనం!
నువ్వున్నన్నాళ్ళూ పక్కవాళ్ళకు పొద్దుగడిచేది వొళ్ళు, కళ్ళు, చెవులు – నీవెట్లా తిప్పితే పక్కోళ్ళవీ తిరిగేవి నీ గుండెలోతుల్లోకి నువ్వు జారుకున్నప్పుడు ఆ నిశ్శబ్దంలో నీలిచిత్రాల్ని గీసుకొనేటోళ్ళు ఇప్పుడెవ్వరికీ పొద్దు గడవడంలేదు చావులోయలోకి రాలిపోయిన ఆకువైనావుగదా! సమాజం తోసిందా? నువ్వే తోసుకొన్నావా? ఎవడిక్కావాలీ…
కూలనీ!
యింత ఖుషీ యెప్పుడూ దొర్కలా! యిరగ్గొట్టి, మంటెట్టిం తర్వాత యియ్యాలే తెలిసొచ్చెనా? నొప్పిలో సుఖముంటదిలేబ్బా! కాంక్రీటు మొండాల్తో యింగా యెన్నాళ్ళు నిలబడ్తార్లే యీ గుండె చాల్దా యేం? కయిత్వమైనా, కాంక్రీటైనా అరాచకత్వంలోనే వికసిస్తాయి
పునర్మిలనం
చెప్పాపెట్టకుండా వొకానొక సూదంటు ముల్లు లోన లోలోన మరీ లోలోని లోతుల్లోకి గుచ్చుతూ గుర్తు చేస్తోంటోంది! పిల్లల బొమ్మల అంగట్లో ప్రతి బొమ్మ స్పర్శలోనూ చేతివేళ్ళు కాలినంత జలదరింపు! అలిగిపోయిన తన ఆత్మ తనంతటనే తిరిగివొచ్చి గడప గొళ్ళెం…
మూతబడ్డ జీవితాలు
చచ్చినోళ్ళు ఫ్రేముల్లో బతికినట్లు నేను ఈ గోడల మధ్యన అతుక్కునుంటా బేల పెళ్ళాం చెంపల మీద బేవార్సు మొగుడి దెబ్బలా కడుపు మీద ఆకలి మడతలు పచ్చని చెట్ల మధ్యన ఇనుపస్థంబంలా వెర్రిగా రోడ్డులో దిగబడిపోతాను లైటు హౌసు దీపంలా ఉండాల్సిన…