అమ్మను తేలు కుట్టిన ఆరాత్రి నాకింకా గుర్తుంది
పదిగంటలపాటు ఎడతెరిపిలేని వాన
అతన్ని బియ్యం బస్తా వెనకాలకు తోలింది
ఆ చీకటి గదిలో కౄరంగా కొండి విదిలించి–విషం వదిలించుకుని
మళ్ళీ వాన నెదుర్కొందుకు వెళ్ళిపోయాడు.
దౌష్ట్యపు విషానికి విరుగుడుగా
వందలమార్లు భగవన్నామం స్మరిస్తూ
రెక్కలపురుగుల గుంపుల్లా
బిలబిల్లాడుతూ వచ్చిన గ్రామస్థులు
కొవ్వొత్తులతో దీపాలతో తేలు నీడల్ను
మట్టిలో వేడెక్కిన గోడలమీద
పదింతలుగా ప్రదర్శిస్తూ
అతని వేటలో
అయినా అతను కనపడలేదు.
తేలు ఏమాత్రం కదిలినా
అమ్మ ఒంట్లో విషమూ కదుల్తుందంటూ
కోడికోడీ కోడికొడీ అంటూ నాలుకలు కదిలిస్తూ
తేలు కదలకుండా ఉండాలంటూ
నీ గతజన్మ పాపాలు ఈ రాత్రికి
కాలి బూడిదవుతాయంటూ
ఈ బాధవల్ల వచ్చే జన్మలో
దురదృష్టం క్షీణించిపోనీమంటూ
ఈ అసత్య ప్రపంచంలోని మంచికి వ్యతిరేకంగా
మిగిలిన చెడంతా ఈ నీ బాధకు కృశించి పోవాలంటూ
నీ మాంసశరీరంలోని కోరికలు
ఆత్మలోని ఆకాంక్షలు
ఈ విషం పరిశుద్ధం చెయ్యాలంటూ
మొహాల మీద కాస్తంత అవగాహనతో
అమ్మను మధ్యలో వుంచి వాళ్ళంతా
చుట్టూరా నేలమీద కూర్చున్నారు.
ఇంకాఇంకా కొవ్వొత్తులు, ఇంకా లాంతర్లు
ఇంకా ఇరుగు పొరుగువాళ్ళు
ఇంకా రెక్కల పురుగులు
ఎడతెగని వాన
చాపమీద మూలుగుతూ
మెలికలు తిరుగుతూ మాఅమ్మ
మానాన్న,
నమ్మకాలను విమర్శించే మానాన్న
శాస్త్రీయవాది
ఏంచెయ్యాలో తోచక
పౌడర్లు, మిక్స్చర్లూ, ఔషధ మొక్కలూ వేర్లూ
శాపాలూ, దీవెనలూ అన్నింటినీ
ప్రయత్నిస్తూ మా నాన్న
చివరకు కాస్త కొవ్వును ఆకరచిన వేలిమీద వేసి
అగ్గిపుల్ల గీసి, వెలిగించి
ఆ జ్వాల అమ్మను తినడం చూస్తూనేవున్నాను.
మంత్రాలు చదువుతూ పూజార్లు
విషాన్ని మచ్చిక చేస్కోవాలని చూడటం చూస్తూనేవున్నాను.
ఇరవైగంటలు గడిచాక
కుట్టిన బాధపోయింది
మా అమ్మ మాత్రం
“దేవుడికి కృతజ్ఞతలు
ఆ తేలు నా బిడ్డను వదిలి నన్ను ఎంచుకుంది”
అనువాదం : స్వాతీ శ్రీపాద
Night of the Scorpion – —Nissim Ezekiel
I remember the night my mother
was stung by a scorpion. Ten hours
of steady rain had driven him
to crawl beneath a sack of rice.
Parting with his poison – flash
of diabolic tail in the dark room –
he risked the rain again.
The peasants came like swarms of flies
and buzzed the name of God a hundred times
to paralyse the Evil One.
With candles and with lanterns
throwing giant scorpion shadows
on the mud-baked walls
they searched for him: he was not found.
They clicked their tongues.
With every movement that the scorpion made his poison
moved in Mother’s blood, they said.
May he sit still, they said
May the sins of your previous birth
be burned away tonight, they said.
May your suffering decrease
the misfortunes of your next birth, they said.
May the sum of all evil
balanced in this unreal world
against the sum of good
become diminished by your pain.
May the poison purify your flesh
of desire, and your spirit of ambition,
they said, and they sat around
on the floor with my mother in the centre,
the peace of understanding on each face.
More candles, more lanterns, more neighbours,
more insects, and the endless rain.
My mother twisted through and through,
groaning on a mat.
My father, sceptic, rationalist,
trying every curse and blessing,
powder, mixture, herb and hybrid.
He even poured a little paraffin
upon the bitten toe and put a match to it.
I watched the flame feeding on my mother.
I watched the holy man perform his rites to tame the poison
with an incantation.
After twenty hours
it lost its sting.
My mother only said
Thank God the scorpion picked on me
And spared my children.