రాజీ

విరిగిన గాజుపెంకులు
ఎంత తుడిచినా 
నక్కి నక్కి దాక్కున్నాయేమో  
అడుగేసినప్పుడల్లా అదుముకుంటున్నాయి

ప్రతి కన్నీటి చుక్క పుట్టుకకి
మనసెంత కాంతివేగంతో  
లుంగలు చుట్టుకుపోతుందని

గడియేసిన తలుపు
రెక్కలు తెరవని కిటికీ
అసంతృప్తి – కోపం
అన్ని మూలల్లో అశాంతి జ్వలనం 

చాలా సేపయింది….
ఆసరా కోసమంటూ
దేవుడివైపు సాచిన చేయి
ఇంకా గాలిలోనే
ప్రశ్నార్ధకంలా వేలాడుతుంది! 
 
సరిగ్గా పడుకునే సమయం చూసుకునే  
ఒత్తిళ్ళన్నీ భయాలుగా
రూపాంతరం చెందుతాయి 

ప్చ్!మనిషి మనుగడెంత కష్టం!  

భుజాల చుట్టూ
చేతులు బిగించి
గుండెని పొగు చేసుకుని 
ఆత్మాభిమానాన్ని హత్తుకున్నాను 
 
ఇక కన్నీటి చుక్క కరగలేదు!

తెరుచుకున్న తలుపు సందులో
ఇరుక్కున్నదో దృశ్యం

ఓ తల్లి గాజుపెదాల నవ్వుని
బుగ్గలపై అద్దుకుని
బడికి పోతున్న పిల్లలు!